Bhai Sahib Randhir Singh jee wrote two books of poems and rest of his books are written in Vaartak (prose) but many times Bhai Sahib goes poetic when writing about Vaheguru or Naam or Gurmat Avastha etc. In this thread an effort will be done to present selected quotes from Bhai Sahib's writings where he goes poetic or where the language used by him does not seem to be worldly but heavenly. Read carefully what Bhai Sahib writes about Naam Abhyaas:

ਜੋ ਕਿਛ ਹੈ ਸੋ ਇਹ ਨਾਮ ਅਭਿਆਸ ਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਅਭਿਆਸ ਆਪੇ ਹੀ ਗਿਆਨ ਹੈ, ਆਪੇ ਹੀ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਚੰਡ ਹੈ। ਆਪ ਹੀ ਧਿਆਨ ਹੈ, ਆਪੇ ਧਿਆਨ ਜੋਤੰਡ ਹੈ। ਆਪੇ ਹੀ ਕਲਿਆਣ ਹੈ, ਆਪੇ ਹੀ ਕਲਿਆਣ ਮੁਕੰਦ ਹੈ। ਆਪੇ ਹੀ ਨਿਰਬਾਣ ਹੈ, ਆਪੇ ਹੀ ਨਿਰਬਾਣ ਪਦ ਉਦੰਡ ਹੈ।

Even though the above text is prose but it rhymes better than most poems. No need to translate it.

Kulbir Singh